ชีวิตใหม่และชีวิตคู่ของฉัน - นิยาย ชีวิตใหม่และชีวิตคู่ของฉัน : Dek-D.com - Writer
×

    ชีวิตใหม่และชีวิตคู่ของฉัน

    เกิดใหม่เป็นลูกขุนนางแต่กลับถูกลดขั้นเพราะไม่มีพลังเวท แถมต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ทำไงได้ล่ะ...

    ผู้เข้าชมรวม

    631

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    631

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    20
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 ม.ค. 64 / 14:20 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ 
            เริ่มเรื่องท่ามกลางท้องฟ้าสดใสแดดอ่อน ๆ ผสมเสียงนกเสียงจักจั่นแววตามลมบรรยากาศเย็นสบายชวนให้ง่วงนอน แต่กลับมีหญิงสาวนั่งถอนหญ้าอยู่ในสวนผักบริเวณบ้านอย่างมีความสุข
           
            "เทียร่า" เมื่อเสียงเรียกของน้องสาวดังขึ้นจากทางด้านหลังเทียร่าก็หันกลับไปขานรับและเดินไปหา "มีอะไร ... พี่ตกใจหมดเรียกเบา ๆ ก็ได้" 

            เทียร่าตอบกลับไปด้วยท่าทางไม่จริงจังนักส่วนน้องสาวก็ยิ้มและพากันเดินเข้าบ้านไป "จริงๆที่ฉันมาหาเพราะอยากชวนพี่กลับบ้าน” น้องสาวของเทียร่าพูดด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับกุมมือของเธอและรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

            “ เธอก็รู้ว่าทำไมพี่ถึงต้องมาอยู่ที่นี่และหากท่านพอรู้คงจะไม่พอใจนัก" เทียร่าตอบพร้อมรอยยิ้มต้องบอกว่าเทียร่าลำบากใจกับเรื่องนี้มากเนื่องจากเธอเข้าใจว่าทำไมน้องสาวถึงอยากจะให้เธอกลับไป แต่หากเธอกลับไปจริงท่านพ่อคงไม่พอใจแน่"

            หากจะกล่าวคงต้องย้อนกลับไปตั้งแต่ฉันเกิดฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองตายยังไงฉันแค่รู้สึกเหมือนมันหลับไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาฉันจำเรื่องในอดีตได้ตอน 3 ขวบเริ่มแรกโลกใบนี้นับถือกันด้วยความสามารถทางเวทมนตร์และยศฐาบรรดาศักดิ์ของตระกูล อีกอย่างที่นี่ออกจะเหมือนยุโรปสมัยก่อนที่ต่างกันก็คงที่เวทมนตร์

             ขุนนางที่นี่หากใช้เวทมนตร์ไม่ได้คุณก็จะไม่ต่างอะไรจากสามัญชนและโชคร้ายเมื่ออายุ 7 ขวบกลับไม่มีพลังเวทย์มนต์เลยและที่สำคัญฉันเป็นถึงบุตรสาวของขุนนางเรื่องนี้เป็นที่น่าอับอายมากสำหรับท่านพ่อฉันจึงถูกส่งมาอยู่ในพื้นที่ห่างไกลจากตระกูลและสังคมชั้นสูงถึงจะบอกว่าเป็นพื้นที่ห่างไกลยังไงที่นี่ก็ยังเป็นพื้นที่ในการดูแลของตระกูลอยู่ดี 


            "ไม่ต้องห่วงหรอกท่านพ่อเป็นคนให้ฉันพาพี่กลับพี่คงรู้อยู่แล้วใช่ไหมเรื่องการขอแต่งงานที่ถูกส่งมาให้ตระกูลน่ะถึงอีกฝ่ายจะเป็นขุนนางเหมือนกันก็จริง แต่ก็เป็นคุณนางบ้านนอก"

             เอาตรงๆถ้าฉันปฏิเสธก็คงจะถูกอุ้มกลับไปแน่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยได้ยินคนในหมู่บ้านพูดถึงเรื่องคำสู่ขอถึงตระกูลเห็นว่าเป็นผู้นำตระกูลคนใหม่ แต่หลังจากขึ้นเป็นผู้ครองเขตได้ไม่นานก็ได้ความดีความชอบและหากทางตระกูลปฏิเสธคำขอคงจะเหมือนการหักหน้าฝ่าบาทผู้ซึ่งเอ่ยปากอนุญาตด้วยเหตุนี้เองฉันจึงได้รับการต้อนรับกลับในฐานะบุตรสาวขุนนางอีกครั้ง... 




    *** นี้คือเรื่องแรกที่เราแต่งหากผิดพลาดตรงไหนชี้แจงด้วยค่ะขอขอบบคุณเป็นอย่างยิ่งมา ณ ตรงนี้ผู้แต่ง N.00

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น